Wczasy Wakacje

WEJHEROWO

Herb miasta nadany przez króla Jana Kazimierza nawiązuje do symboliki Zakonu Maltańskiego, do którego należał założyciel. Na niebieskim tle umieszczony jest charakterystyczny krzyż równoramienny z czerwoną różą pośrodku, otoczony zielonymi gałązkami.

Pierwszy kontakt z Wejherowem może rozczarowywać, gdyż zamiast pamiątek po siedemnastowiecznym założycielu, widać szarobure bloki i rozjazdy kolejowe.

Jednak prawdziwe Wejherowo kryje się w głębi, na południe od drogi przelotowej i torów kolejowych Miejscowość trzeba odwiedzić nawet nie tyle ze względu na zabytki, co dla ogólnej atmosfery: dla spacerów wąskimi ulicami, odpoczynku w parku nad potokiem Cedron czy odwiedzenia stojących w pięknym lesie kapliczek słynnej Wejherowskiej Kalwarii. Do tego znanego miejsca odpustowo-pątniczego przybywają pielgrzymki z całych Kaszub.

Zapewne tego nie zauważysz, ale to pięćdziesięciotysięczne miasto szczelnie wypełnia pradolinę Redy, rzeki płynącej obrzeżami północnych dzielnic.

Z dwóch stron miasta ciągną się olbrzymie połacie lasów należących do Puszczy Darżlubskiej a na południu do Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego.

Mieszkańcy Wejherowa jako nieliczni nie cieszą się wcale z zaprzestania budowy elektrowni jądrowej w Żarnowcu, gdyż to głównie oni mieli tam pracować. Załamanie się dodatkowo przemysłu stoczniowego w Trójmieście przyczyniło się do dużego bezrobocia. W samym mieście istnieje kilka zakładów przemysłu drzewnego i spożywczego. W pobliskim Gościcinie znajduje się fabryka krzeseł, podobno największa w Europie centralnej, która wyposażyła sale Sejmu. Kilka lat temu Wejherowo nawiązało współpracę ze szwedzkim miastem Tyresó, francuskimi Bois-Cuillaume i Bihorel oraz niemiecką gminą Helmstadt.

Historia

Wejherowo, nazywane dawniej Nowym Miastem i Neustadt, to jedno z nielicznych miast, które powstały na tzw. surowym korzeniu, czyli zostały postawione od podstaw na niezamieszkałych dotąd terenach. W 1576 r. okoliczne ziemie kupił starosta pucki Ernest Wejher. Jego wnuk Jakub w 1644 r. ufundował nad rzeczką Białą, dzisiejszym Cedronem, kościół św. Trójcy. Tym samym wojewoda malborski dopełnił ślubu złożonego dziesięć lat wcześniej w niebezpiecznym momencie wojny. Wejher założył też osadę zwaną Wejherowską Wolą, która w 1650 r. uzyskała od króla Jana Kazimierza prawa miejskie. Po śmierci Wejhera miasto należało do wdowy Joanny Radziwiłł, od której odkupił je książę Michał Kazimierz Radziwiłł. Po nim z kolei miasto przeszło na własność wdowy Katarzyny z Sobieskich. Majątek trafił do rąk króla Jana III, potem Marii Kazimiery. Wreszcie syn Aleksander sprzedał Wejherowo Piotrowi Przebendowskiemu za 160 000 złp. Za długi właściciela wierzyciele odstąpili miasto konsulowi angielskiemu z Gdańska, a ten sprzedał je w 1796 r. hrabiemu Keyserling za 200 000 talarów. W XIX w. do rozwoju miasta przyczyniło się głównie wybudowanie kolei z Gdańska do Koszalina i Szczecina. Przed wojną było to największe miasto na Kaszubach liczące 11 tys. mieszkańców, z czego 20% stanowili Niemcy.

W czasie wojny, dziesięć km na północ od miasta w Piaśnickich Lasach, Niemcy rozstrzelali dwanaście tysięcy Polaków pochodzących z Wejherowa, Gdańska, Pucka i okolic.

Orientacja

Miasto przecinają na pół biegnące z zachodu na wschód linia kolejowa oraz droga przelotowa. Wszystkie atrakcje znajdują się w części południowej pomiędzy Dworcem Głównym a stacją Wejherowo-Nanice. Dworzec PKS znajduje się przy głównej stacji PKP. Z powodu wielu ulic jednokierunkowych i niewielkich odległości najlepiej poruszać się na piechotę. Z obydwu dworców ulicą Dworcową dojdziesz do Sobieskiego, głównej ulicy handlowej, która za centralnym placem Wejhera, przechodzi w ul. 12 Marca. Kalwaria położona jest za miastem na południe od centrum, rozciągając się od potoku Cedron, drogi do prowadzącej do Kartuz aż po drogę wiodącą do Strzepca. Przed ratuszem znajduje się współczesny plan miasta, a przy Dworcowej wymalowany na ścianie plan starego Wejherowa.